Van een makelaar mag je een leuk optrekje verwachten. En inderdaad, velen zouden een moord doen - of in elk geval een goed bod - voor de Blijdorpse benedenwoning met ruime tuin. Ton kocht het zo’n 6,5 jaar geleden, toen nog alleen. Inmiddels woont hij er met echtgenoot Duran, hond Casper en varkens Joris en Jasper. “Dat is het voordeel van veel thuis werken, ik heb genoeg tijd voor de tuin en de dieren.”

Habitat-Ton te Riele-Blijdorp-LR-0786

Habitat-Ton te Riele-Blijdorp-LR-0792De achterkamer met zithoek (ook die van Casper), open haard en vleugel. De vleugel kregen ze als huwelijkscadeau van vrienden.

Habitat-Ton te Riele-Blijdorp-LR-0789

Habitat-Ton te Riele-Blijdorp-LR-0801Vanuit de woonkamer loop je zo de open keuken in, aan de voorzijde van het huis.

Liefde op het eerste gezicht

Toen Duran ruim vijf jaar geleden Ton tegen het lijf liep, woonde hij nog met zijn vrouw en kinderen in het pittoreske Santpoort-Noord. “Ik kwam Ton tegen op een verjaardag. Het was liefde op het eerste gezicht en ik dacht meteen: dit is niet goed!” Het was inderdaad niet goed – of juist wel – want nog geen zes weken later trok hij bij Ton in. Maar hoe snel Duran voor Ton viel, zo lang duurde het voordat hij Rotterdam zag zitten. “Ik moest heel erg wennen. Santpoort-Noord is een oud en karakteristiek plaatsje, Rotterdam vond ik koud en zonder ziel. Het heeft een jaar geduurd voordat ik mij een heel klein beetje thuis begon te voelen, en vier jaar voordat ik de straten enigszins begreep. Na twee jaar wist ik nog steeds niet hoe ik bij de Mediamarkt moest komen. Heel frustrerend.”

Ik vond Rotterdam koud en zonder ziel

Maar sinds een jaar heeft Duran het licht gezien. “Rotterdam heeft wel degelijk een ziel! Het is alleen een stad waar je wat meer moeite voor moet doen. Als ik nu moest kiezen tussen Amsterdam of Rotterdam, zou ik absoluut voor Rotterdam kiezen. Dat had ik een paar jaar geleden nooit kunnen denken.”

Habitat-Ton te Riele-Blijdorp-LR-0775

Duran mocht van Ton een puppy uitkiezen onder één voorwaarde: geen beagle. Daar had hij er al twee van gehad en dat waren heel ondeugende blaffers en slopers. Duran: “Ik had nog nooit een beagle gezien dus ging gewoon zoeken naar afbeelding van puppy’s. ‘Die wil ik!’ zei ik tegen Ton.” Inderdaad… een beagle. Al is Casper volgens zijn baasjes de best luisterende beagle van het land.

Bed & Breakfast

Ton wist al lang wat Rotterdam te bieden had, hij kocht zijn benedenwoning in Blijdorp 6,5 jaar geleden. Al zag het er toen nog niet zo uit als nu. Bijna alles nam Ton, met hulp van zijn vader, onder handen. Het resultaat: een strakke stulp waar je goed mee voor de dag kunt komen. Zó goed, dat Ton en Duran besloten een Bed & Breakfast te starten. Ton: “We wilden misschien verhuizen naar Spanje om daar een klein vakantieoord te starten en waren al op zoek naar een stuk grond. Vrienden waren sceptisch en weerhielden ons ervan. Het bureaucratische aspect zou ons nekken. Toen besloten we om eerst thuis maar eens te kijken hoe leuk we het überhaupt zouden vinden om mensen te ontvangen.”

We hebben eerst zelf alle toeristische attracties afgestruind

En dus werd de kinderkamer in de kelder, waar Durans kinderen nog wel eens logeerden, omgebouwd tot gastenverblijf. Het bleek een schot in de roos. “Je komt allerlei mensen tegen, van dansers uit Canada tot kunstenaars uit Leuven. Soms zitten we tot twee uur ’s nachts buiten met een wijntje verhalen uit te wisselen.” Om hun gasten van goed advies te kunnen voorzien, struinden Ton en Duran eerst zelf alle toeristische attracties af. Duran: “Vanaf de Euromast zag ik een park liggen en dacht: verdomme, daar ben ik nog nooit geweest! En zo ontdek je zelf ook steeds weer nieuwe plekken.”

Habitat-Ton te Riele-Blijdorp-LR-0877

Het onlangs nog gerenoveerde gastenverblijf van Ton en Duran.

Na een goede nachtrust kunnen gasten - als het weer ernaar is - een duik nemen in het zwembad of Joris en Jasper verblijden met een bezoekje.

Habitat-Ton te Riele-Blijdorp-LR-0885

Ontslag om je geaardheid

‘Gewoon doen’ lijkt het credo van beide heren te zijn. Zoals ze gewoon een Bed & Breakfast zijn begonnen, zo hebben ze ook ‘gewoon’ een rigoureuze carrièreswitch gemaakt. Ton was projectmanager bij een verzekeringsmaatschappij voor hij zich bekeerde tot het makelaarsvak. “Ik was alle reorganisaties zat.” Duran werkte in de reclamewereld voor hij zijn roeping vond als leerkracht. “Het ging alleen maar om geld en targets.” Zijn passie voor onderwijs werd flink op de proef gesteld toen hij om zijn geaardheid werd ontslagen op de gereformeerd-vrijgemaakte basisschool waar hij werkte. Duran spande een rechtszaak aan (die overigens veel media aandacht kreeg) en won. Het resulteerde in het wijzigen van een wetsartikel.

Het beeld dat Nederland krijgt voorgeschoteld van de moslimgemeenschap klopt niet

Inmiddels staat Duran voor de klas in een basisschool op Zuid. “Het merendeel is daar islamitisch, maar ik heb totaal geen last van discriminatie. Het beeld dat Nederland krijgt voorgeschoteld van de moslimgemeenschap klopt niet. Of maar voor een klein deel. Dat vind ik zó oneerlijk.”

“Als we thuis zijn mogen Joris en Jasper los door de tuin lopen en als het droog is, mogen ze naar binnen. Ze halen dan allerlei slimme trucjes uit om Caspers plekje in te pikken.”

Varkens als verjaardagscadeau

Voor hobby’s hebben Ton en Duran geen tijd, daarvoor is hun werk is veel te leuk. Duran: “We kijken ook weinig tv of films. Ik vind het heerlijk om ’s avonds op internet te zoeken naar ideeën voor nieuwe thema’s op school.” Ton: “Als makelaar heb je sowieso geen 9 tot 5 baan. Ik kan mij tijden vermaken door te lezen over bepaalde problematiek in de huizenmarkt.” De heren lijken het over veel dingen eens te zijn. Of ze ook verschillen? Duran: “Ja, Ton is heel kalm en beheerst. Hij denkt altijd een paar stappen verder. Ik ben chaotisch, hysterisch en spring overal in. Trial and error. Door Ton handel ik vaker weloverwogen, terwijl ik hem juist wat losser heb gemaakt. De varkens waren er bijvoorbeeld nooit gekomen als ik er niet was. We vierden mijn verjaardag in Rome, en Ton had nog geen cadeautje gekocht. Ik zag daar iemand lopen met een varken achter hem aan, zonder riem. Toen zei ik voor de grap: ‘Als je toch nog geen cadeautje voor me hebt, wil ik die wel.'” Er kwamen er twee, Jasper en Joris. Samen zochten ze ze uit bij de fokker. Duran: “Het was wel een verrassing dat hij dat deed. Dit was niks voor hem! We vullen elkaar goed aan.” Ton knikt instemmend. “De stukjes zijn wel op hun plek gevallen de afgelopen jaren.”

Habitat-Ton te Riele-Blijdorp-LR-0748