Hoewel Marije opgroeide in Rotterdam Zuid, had ze niet de intentie terug te keren. Het gebeurde zo. Net als het nieuwbouw appartement, dat was ook niet het plan. Ze woont én werkt nu in Feijenoord: als directeur van het Cameretten Festival is ze dagelijks in haar kantoor in het Luxor Theater te vinden. Haar verleden en heden, allemaal ‘op Zuid’. Marije: “Er is tegenwoordig genoeg te doen. Soms steken we in het weekend de brug helemaal niet over.”
Terug naar Zuid
Al haar hele leven woont Marije in Rotterdam. Eerst in Hillesluis, daarna in Ommoord. Als student woonde ze met een vriendin in Bergpolder en vervolgens verkaste ze naar de Binnenweg. “Dat was heerlijk. Ik kon vanuit de kroeg rollend naar huis.” Toen ontmoette ze Martijn en besloten ze samen iets te zoeken. Het werd Zuid, terug naar het begin. “Ik was het helemaal niet van plan. Niet Zuid. Geen nieuwbouw. Maar toen we hier kwamen voelde het goed. Het uitzicht is prachtig en Martijn was direct enthousiast over de open keuken. Hij kookt graag en regelmatig.” Vriendinnen vonden het wat ver, maar dat is volgens Marije niet terecht. “Ik ben vanaf hier sneller in het centrum dan mijn vriendin die in Blijdorp woont.” Het klopt, ze heeft het getimed.
De grootte van het huis (100 m2) speelde ook een rol bij hun keuze, al moesten er nog wat extra meubels bijkomen om die ruimte te vullen. Om er niet een té modern appartement van te maken, speurden Marije en Martijn naar oude kasten op Marktplaats. Ze vonden er zowel de drankkast als het oude muziekkastje: “De platenspeler doet het nog!”
“Dit is niet ons droomhuis,” vertelt Marije. “Dat is een oude garage of een monumentaal pand dat we zelf verbouwen. Toen we net in dit huis woonden (2014) zagen we een prachtig oud pand te koop staan in Charlois. Het kostte geen drol. Het was helaas ook zó verkocht.”
‘Ons kent ons’ hoeft niet voor mij
Qua buurt is het heel anders dan bijvoorbeeld Blijdorp of Bergpolder, zegt Marije. “Hier woont alles door elkaar en ook in dit wooncomplex is er een leuke mix van mensen en culturen. We groeten elkaar allemaal, maar verder is er weinig contact. We dachten eens een borrel te organiseren, maar hebben dat toch niet gedaan.” Marije en Martijn missen soms het buurtgevoel wel: “Het is zo’n brede laan en er staan zoveel verschillende complexen, daardoor heb je niet snel het gevoel in een knus buurtje te wonen. Al hoeft dat ‘ons kent ons’ van een dorp ook weer niet voor mij.”
Het altijd zonnige balkon is een favoriete plek. “Op het Zuiden, dus altijd warm wanneer de zon schijnt. Soms bedrieglijk wanneer je daarna naar buiten stapt. En helaas ook iets te warm voor sommige planten. De peperplant doet het hier erg goed.”
Cameretten festival
Al sinds 2009 werkt Marije voor het Cameretten festival, inmiddels als directeur. “Via de toenmalige organisator kwam ik erbij. Het festival bestaat inmiddels 51 jaar, vorig jaar hebben we groots uitgepakt.” Als directeur is ze verantwoordelijk voor de grote lijnen, de toekomst. Ze houdt zich bezig met de projectplannen, subsidieaanvragen, samenwerkingsverbanden, sponsoren en de financiële kant van het festival, dus het is niet alleen maar lachen. “Natuurlijk heb ik ook wel contact met de deelnemers. Het zijn allemaal mensen die hun idealen nastreven en het is mooi om daaraan mee te werken. Het zijn vaak ook mensen met een gebruiksaanwijzing, ik kan daar goed mee omgaan. Ik vind het prachtig dat we met ons festival een podium kunnen bieden, dat deelnemers door ons kunnen groeien, een sprong vooruit maken.”
Veel meer dan alleen een wedstrijd is Cameretten een ontwikkeltraject voor deelnemers
Na een lange aanloop, met vijftig inschrijvingen met video’s en een strenge voorselectie, ging de talentenjacht eind november van start. “Er waren eerst nog vier selectieavonden. Met een commissie bekeken we alle deelnemers en kiezen uiteindelijk negen halve finalisten. Die gingen een heel weekend aan de slag met regisseurs. Je wordt dan afgebroken en weer opgebouwd, erg intensief en leerzaam.” Veel meer dan alleen entertainment en een wedstrijd is Cameretten een leerproces en ontwikkeltraject voor de deelnemers. Inmiddels is de winnaar van 2017 bekend: Pieter Verelst won de Juryprijs, Alex Ploeg die publieksprijs. De finalisten zijn nu op tournee.
Naast directeur werkt Marije ook als docent Leisure management op de Willem de Kooning Academie. Hoe lang ze nog met Cameretten doorgaat weet ze niet precies. “Ik heb wel de behoefte wat rust te nemen om te bepalen welke kant ik op wil, die tijd heb ik nog nooit genomen.”
Je kunt het meisje uit Rotterdam halen, maar…
Marije en Martijn genieten voorlopig nog van hun vrije zicht én alle leuke plekjes in de directe omgeving. Op de Kaap is het goed toeven, bij de Fenixloodsen bijvoorbeeld. Marije woont en werkt nu in de buurt waar ze opgroeide. Hoe gek zal het zijn als ze er straks misschien niet meer woont? Martijn neemt op termijn het familiebedrijf vlakbij Den Bosch over, maar Marije moet er nog even niet aan denken: “Den Bosch is prachtig, maar zo’n chique damesstad. Met mevrouwen op hakken, terwijl ik op gympjes loop. Dan ben ik gewoon te… Rotterdams.”