Regelmatig organiseren Francis en Kees huiskamerconcerten in hun bovenwoning in Overschie. “Er kwam zelfs een keer een band uit Estland. Ze vonden het helemaal te gek hier.” Francis begrijpt dat wel: ‘Vier jaar geleden kwam deze woning via een vriend van mijn moeder op mijn pad. Ik was meteen verliefd.’ Nu ze er samenwoont met Kees, op wie ze ook verliefd is, kan het helemaal niet meer stuk.

My Little Pony en flamingo pantoffels in de hal, beestjes aan de keukenkasten, lavalampen, wiebelende Mr Bean… voor grappige prullen vinden Francis en Kees altijd wel een plekje.

Boer vindt vrouw

Officieel wonen ze pas een maand samen, maar stiekem is Kees na zijn eerste overnachting bij Francis, anderhalf jaar geleden, nooit meer weggegaan. Francis: ‘We leerden elkaar kennen op het eindfeest van de Popronde Amsterdam. Daar raakten we aan de praat over muziek. We hadden meteen een onwijze klik.’ Kees woonde op dat moment nog bij zijn moeder in Haaksbergen, Twente. ‘Ik ben een boer,’ zegt Kees droog. “Ik ben letterlijk opgegroeid tussen de koeien en schapen. Toen ik Francis voor het eerst ontmoette, was ik roadie bij een band. We kwamen erachter dat we beide groot fan zijn van The Beatles en toevallig naar hetzelfde concert van The Who waren geweest. Onze muzieksmaak komt erg overeen.” Later kwamen ze elkaar wéér tegen en sloeg de vonk over. In no time verliet Kees (inmiddels drummer van Certain Animals) zijn ouderlijk huis, en trok bij Francis in. “Het is een uit de hand gelopen logeerpartij.”

Even geen muziek? Dan kunnen ze altijd nog een spelletje spelen…

Muziekfreaks

Kees volgt vol enthousiasme de opleiding Creative Producer bij Codarts. “Het is fantastisch! Ik ben nog maar net begonnen maar ik heb al zó veel geleerd. Er zitten hier alleen maar gedreven mensen die heel hard willen knokken. Dat moet ook wel, want het is een moeilijk vak. Toch hoop ik er uiteindelijk een broodje falafel mee te kunnen verdienen.” Het toeval wil dat muziekpodium Grounds, waarvoor Francis de PR doet, in hetzelfde gebouw zit als Codarts. “We kunnen dus gezellig naar elkaar zwaaien tijdens werk.”

We begrijpen elkaars drukke leven

Naast haar baan bij Grounds is Francis druk met de organisatie van de Popronde Rotterdam. Met zo’n 90 optredens op meer dan 40 locaties, is het de grootste ooit. Francis: ‘Zelfs het onlangs geopende Pebbles Kitty Cat Café op de Hoogstraat doet mee! Noteer 5 november dus in je agenda.’ Ze zijn er druk mee, al die muzikale activiteiten. Francis: ‘Ik snap zijn hectische leven. Afgelopen maandag hebben we elkaar alleen ’s nachts gezien.’ Kees: ‘Tja, dat hoort er nou eenmaal bij als je muzikant wilt worden. Ik moet elke week schrijven en opnemen, en heb meestal ’s avonds pas inspiratie.’ Francis: ‘Maar soms is het andersom, dan kom ik laat terug van een concert en moet jij juist weer vroeg naar school.’

Hartstikke leuk, zo’n muzikale vriend, maar soms is het ook best confronterend. Francis: “Ik oefen anderhalf jaar om een liedje te kunnen spelen op mijn basgitaar. Kees pakt ‘m één keer en pingelt er meteen op los! Heel irritant.”

Lekker gek

Niet alleen de muzieksmaak van het stel komt overeen, qua inrichting zijn ze het ook roerend eens. Kees: ‘Als ik in een andere woning ben denk ik: dat zou ik nooit willen. Zo saai! Doe eens iets anders, iets geks. Het belangrijkste is dat een huis sfeervol is, vind ik. Zonder sfeer heb je als muzikant geen inspiratie.’ Sfeer genoeg in huize Francis-Kees, dat aandoet als een American diner uit de jaren vijftig. Francis: ‘De grote Amerikaanse prints op de muur waren er al. Dat is helemaal mijn stijl, dus kwam goed uit. Er stonden zelfs wat jukeboxen, die wil ik ooit ook nog. En we willen een suikerspin- en popcornmachine! Kees: ‘Het klinkt best kut wat ik nu ga zeggen, maar het lijkt hier wel een beetje op Burger King. Alleen frituren we nooit. Francis: ‘Oh nee, ik weet al wat de quote gaat worden…’ Inderdaad.

Het lijkt hier wel een beetje op Burger King, alleen frituren we nooit

Foto onder: Francis kocht het dekbedovertrek met unicorns als ultieme relatietest. “Ik had ‘m gewoon op bed gelegd en wilde zijn schrikreactie filmen. Zegt ie: ‘Oh wat leuk, wat schattig!’ Je begrijpt het, hij is een blijvertje.”

Dertig inbraken in een week

Op verzoek van Francis en Kees brengen we de buitenkant van de woning niet in beeld. Ook de straat noemen we niet dit keer. Francis: ‘We hebben een Whatsappgroep met buurtbewoners. Laatst is er dertig keer ingebroken in één week. Gezien de dure apparatuur die hier staat, nemen we het zekere voor het onzekere.’ Toch zijn ze verder erg tevreden over hun buurt. Francis woonde vanaf haar tiende al in Overschie en was blij dat ze – na een periode ergens anders gewoond te hebben – weer terug kon. Francis: ‘Mijn moeder woont één kilometer verderop, dat is wel zo gezellig. En ik voel mij hier altijd veilig. Om drie uur ’s nachts staan er wel eens wat schimmige figuren vanuit een auto te loeren en ’s avonds fiets ik niet meer alleen door het park, dan rij ik liever om. Maar verder is het leuk wonen hier, en het wordt steeds beter. Om de hoek zat eerst de drugswijk van Rotterdam, maar al die flats gaan nu tegen de vlakte.’

De muziekkamer van Kees, waar hij regelmatig tot diep in de nacht componeert en musiceert.

Plakboek vol Rotterdamse praktijken

Kees: ‘Mensen die hier voor het eerst komen, zijn vaak onder de indruk . Laatst liet ik het aan een klasgenoot zien, die begon bijna te gillen. De meeste studenten wonen in crappy schimmelkamertjes. Dit is erg ruim en voelt als een écht huis.’ Daarnaast is het voor het stel de perfecte uitvalsbasis om de stad te ontdekken. De Rotterdamse Dakendagen, een rondleiding in de Maastunnel, de Noordsingel gevangenis: Francis en Kees doen van alles en houden dat bij in hun plakboek. Kees: ‘Ik had veel vooroordelen over Rotterdam, maar was aangenaam verrast toen ik merkte hoe vriendelijk iedereen hier is en hoe goed de verschillend culturen met elkaar overweg kunnen. Die hoogbouw vind ik ook te gek. Rotterdam wordt steeds leuker!’