Na een paar jaar in een maisonette aan de Noorderhavenkade besloot Moniek (freelance schrijver) dat het tijd was. Tijd voor haar droomhuis. Het kon, dus waarom wachten? “Ik wilde het heft in eigen hand nemen!” And so she did. Bekijk haar droomhuis, een loft in een voormalig pakhuis in het Lloydkwartier.

Blij-wonen-Moniek-Rotterdam-Lloydstraat-LR-5631
Moniek: “De bank is van HAY Rotterdam. Gedurfd, zeker voor een liefhebber van rode wijn. Ik wilde een lage bank die ook vrijstaand in een ruimte mooi is. Veel banken zijn namelijk gemaakt om tegen een muur aan te zetten.”

Mijn oude huis of buurt heb ik geen moment gemist

“Mooi is het hier hè? Ik mis nog een salontafel hoor, die is ontzettend vertraagd. Oh, en daar (boven de fiets) komen nog heel mooie lampjes aan de muur!” Al direct bij binnenkomst blijkt: we hebben hier met een perfectionist te maken. Monieks loft ziet er ‘af’ uit, maar ze maakt duidelijk dat er nog wat puntjes op de i nodig zijn. En: “Jammer eigenlijk dat jullie er ’s ochtends zijn. Aan het einde van de dag heb ik hier ontzettend veel licht binnen.” Ze woont er nog niet zo lang, maar haar oude huis aan de Noorderhavenkade heeft ze nog geen moment gemist.

“Je zou het misschien niet zeggen, maar dit huis is 105 m2 groot,” vertelt Moniek. Via een kleine hal met wc en bergruimte kom je in de leefruimte. Hier gebeurt alles: koken, eten, borrelen, chillen, schrijven, boksen en slapen. Naast het slaapgedeelte is er een deur naar de badkamer, mét ligbad.

Blij-wonen-Moniek-Rotterdam-Lloydstraat-LR-5666
Het kleed nam Moniek mee uit Marokko in haar backpack. Moniek: “Het was flink proppen en er kon niets meer bij, maar het is gelukt!”

St. Job versus Schiecentrale

Bij haar droomhuis dacht Moniek direct aan een loft. “Die zijn beperkt in Rotterdam, dus ik kwam al snel in het Lloydkwartier uit. Je hebt dit pand en de Schiecentrale. Ik keek ook nog even naar de Fenixlofts op Katendrecht, maar die vond ik erg prijzig per vierkante meter. Deze buurt vond ik altijd al leuk, vooral vanwege de nabijheid van water, dus mijn focus lag al snel hier. De Schiecentrale biedt grotere lofts en is qua prijs gelijk, maar ik vind die opgang daar een ramp. Het is een doolhof! De woningen zelf vond ik daar overigens wel prachtig, maar er zat te weinig ziel in.”

Die balken, die pilaren… de vibe was gewoon goed!

Zo belandde ze dus op een kijkmiddag in haar huidige woning in Rijksmonument Jobsveem (ook wel St. Job genoemd). “Er was ontzettend veel interesse en ik moest ook direct besluiten.” In eerste instantie vond ze het te klein en te donker. “Maar die balken, die pilaren.. ik zag mezelf er wel echt zitten en het voelde gewoon goed.” Ondanks de vele interesse was het Monieks geluk dat de verkopende partij het liever naar een particulier dan naar een investeerder zag gaan. “Ik deed een bod en werd gebeld: ‘gefeliciteerd, je hebt het huis.’ Dolblij was ik, en opgelucht. Mijn oude huis was al verkocht namelijk!”

Blij-wonen-Moniek-Rotterdam-Lloydstraat-LR-5736

Huis zelf verkocht

Haar huis aan de Noorderhavenkade verkocht ze zelf, zonder makelaar. “Ik vertelde aan mijn buurman dat ik mijn huis te koop wilde zetten en hij gaf direct aan interesse te hebben. Zelf verkopen viel me reuze mee. Je download een voorbeeldovereenkomst van een voorlopig koopcontract en dropt dat bij de notaris. Die doet vervolgens de rest. Het scheelde een hoop makelaarskosten én ik heb geen enkele bezichtiging hoeven doen. Ik ben wat neurotisch op dat vlak, dus dat was een fijne bijkomstigheid.” Moniek werkt als freelancer en kocht haar huis alleen. “Het voordeel was dat ik al een koophuis had én dat de rente op het moment van de koop heel laag was. Ik wilde het huis zó graag en er was een vanaf-prijs, daar heb ik 5000 euro boven geboden.”

Blij-wonen-Moniek-Rotterdam-Lloydstraat-LR-5650
Bas van de Keizer maakte het bed. “Ik kende zijn werk, via een vriendin. Het was een leuk project, we hebben dit samen ontworpen. Het kostte wat, maar je spaart het ook weer uit. Ik hoefde geen bed of kasten te kopen. Vooral in zo’n grote open ruimte is één groot multifunctioneel meubel een uitkomst.”

Links: De boekenkast komt uit een oude textielfabriek. Aan haar spullen zie je dat Moniek - geboren als Rotterdamse schippersdochter - graag reist. “Dat kompas komt uit Australië, die zandloper uit Schotland, de asbak in de vorm van een vlieg uit Marokko.” Bovendien staat haar kast boordevol Lonely Planets. Rechts: Moniek maakte de Black Out Poetry zelf, door woorden weg te strepen op bladzijden uit bestaande boeken.

Links: Kleine tekstjes die haar te binnen schieten houdt ze bij en typt ze uit. Rechts: Haar nachtlampje kocht ze bij Pantouffle, net als de lamp in de keuken.

#Digitalnomad

Moniek weet heel goed wat ze wil. Na haar droomhuis te hebben gevonden, staat nu haar droomreis op de agenda. “Ik vertrek in november naar Nepal, waar ik naar Everest basecamp ga hiken. Je moet een beetje fit zijn, ik heb geen zin om hijgend bovenop die berg te staan. Daarom sport ik nu veel meer, vandaar ook die bokszak. Moet die trouwens niet weg voor de foto? Het is net een glimmende drol!” Moniek gaat alleen op reis, eerst naar Bangkok en vanaf daar naar Myanmar “om daar eerst een beetje op het strand uit te puffen.”

Reizen heeft me socialer gemaakt

Ze haalt veel inspiratie uit reizen en trok eerder al rond door Azië en Australië. “Het verruimt je geest en maakt je menselijker. Je ziet dat de manier waarop we hier leven niet per se dé manier is. Ik ben bovendien veel socialer en makkelijker in omgang dan voordat ik reisde.” Het is een fijne bijkomstigheid van freelancen, om weg te kunnen wanneer je wilt. “Al loopt mijn hypotheek natuurlijk wel gewoon door terwijl ik niet werk. Met een beetje geluk kan ik het verhaal van mijn reis nog verkopen.” Moniek ziet overal een verhaal in.

Groene vrienden

Een grote opdrachtgever van Moniek is het Bloemenbureau. Mede daarom de vele planten en verse bloemen op tafel. “Ik houd van planten, ze hebben allemaal een naam.” Mogen we je voorstellen: Ali Vera (Aloe Vera), Piet Pilea (Pannenkoekplant), Ken de Kentia, Bruce de Cactus en Dumbo de Olifantsoor. De Bananenplanten heten Hans en Frans. Het Chinese muntplantje herinnert Moniek aan haar opa en oma, die hadden ‘m ook in huis “daarom heet ‘ie Ten Cate, de achternaam van mijn opa.”

Blij-wonen-Moniek-Rotterdam-Lloydstraat-LR-5703

Van branding tot verhalenbundel

Met haar bedrijf Web and Breakfast schrijft ze niet alleen, ze denkt ook mee over fotografie en styling. “Het is meer dan alleen schrijven, ik adviseer ook over branding.” Daarnaast werkt ze aan een eigen verhalenbundel: dertig korte autobiografische verhalen over de liefde.

Laatst had ik een date met een ontzettend arrogante man

Een tipje van de sluier? “In mijn drie jaar als single heb ik veel gedate. Dat levert de leukste en gekste situaties op.” Die schrijft ze nu dus op. “Elk hoofdstuk neemt je mee in een scène of emotie. Soms grappig, soms frustrerend en soms verdrietig. Laatst had ik een date met een ontzettend arrogante man, hij viel me constant in de rede. Het is dan echt een uitdaging om er het beste van de maken tijdens zo’n avond.”

Doordat haar woning grenst aan het trappenhuis van het gebouw (foto onder) heeft Moniek nog meer daglicht in huis.

Blij-wonen-Moniek-Rotterdam-Lloydstraat-LR-5673

Gepland genieten

Ze kocht een huis in haar eentje, heeft een langere reis voor de boeg en werkt als zelfstandige: best spannend allemaal, zou je denken. Maar Moniek heeft naar eigen zeggen geen aanleg voor stress. “Ik heb mijn zaakjes goed op orde en ben dan wel creatief, maar geen chaoot.” Monieks’ planning is heilig en het geheim van haar productiviteit. Ze werkt het beste op deadlines, ook voor haar boek. “Dat moet af voordat ik 31 wordt.” Maar voor die tijd staan Myanmar en Nepal nog op de agenda. Wie weet doet ze daar ook nog een paar mooie verhalen op, dáár valt alleen niets aan te plannen!

Blij-wonen-Moniek-Rotterdam-Lloydstraat-LR-5774